BIBIE IN LINIE

Cjapitul 89

LIBRI I

Ricuart des promessis di Diu tun moment brut pe monarchie davidiche (88)

89 1 Maskil. Di Etan l’ezrait.

2 O vuei cjantâ il to boncûr, Signôr, cence polse,

di ete in ete cu la mê bocje o contarai trop che tu sês di peraule.

3 Parcè che tu âs dite: “Il gno boncûr al è par simpri,

la mê fedeltât e je salde come il gîr des stelis.

4 O ài fat un pat cun chel ch’o ài sielzût,

i ài fat un zurament a David, gno servidôr:

5 La tô gjernazie e restarà in pîts par simpri,

ti fasarai sù une sente di une ete in chê altre”.

6 I cîi ch’a laudin, Signôr, i tiei spetacui,

e la tô fedeltât te sante semblee.

7 Cui isal mo sui nûi ch’al puedi metisi a pâr di te, Signôr?

Cui isal, fra i fîs di Diu, che semeâi al Signôr al puedi?

8 Diu al fâs pôre te sante semblee,

al è grant e trement framieç di chei che lu contornin.

9 Signôr, Diu des schiriis,

compagn di te cui saressial?

La tô potence, Signôr, e la tô fedeltât a son la tô corone.

10 La prepotence dal mâr tu tu paronis,

tu bonis il davuei des aghis.

11 Tu tu âs fruçât Raab come che si pescje un muart in vuere.

Cu la fuarce dal to braç tu âs dispierdûts ducj i tiei nemîs.

12 Tiei a son i cîi e tô e je la tiere,

tu tu âs plantât il mont cun dut ce ch’al à intorsi.

13 Tu âs fat tu il misdì e la tramontane,

si gloriin tal to non il Tabor e l’Ermon.

14 Il to braç al è potent e la tô man e je fuarte,

e grande e je la tô gjestre.

15 La justizie e il bon dirit a son la fonde de tô sente;

boncûr e fedeltât a cjaminin denant de tô muse.

16 Furtunât il popul ch’al è bon di laudâti,

ch’al va indenant, Signôr, cul sflandôr de tô muse.

17 Tal to non dut il dì al è in gjonde,

te tô justizie al cjate la sô glorie.

18 Parcè che tu sês tu la fuarce che nus fâs vinci

e tal to boncûr il nestri cjâf tu alcis.

19 Al è propit il Signôr il nestri scût,

e il Sant di Israel re nestri.

20 Par vieri tu ur âs dite in vision ai tiei amîs:

“O ài metude suntun om di valôr la corone,

o ài puartât in alt un sielzût dal popul.

21 O ài cjatât David, gno servidôr,

lu ài consacrât cul gno sant vueli.

22 La mê man e starà salde cun lui

e il gno braç i darà simpri plui fuarce.

23 Il nemì no le varà vinte cun lui

e un fi de tristerie nol rivarà a tibiâlu.

24 Ducj i siei nemîs denant di lui o fruçarai

e o pestarai chei che lu àn in asse.

25 La mê fedeltât e il gno boncûr a saran cun lui

e tal gno non al tignarà alt il cerneli.

26 Sul mâr la sô man o metarai

e la sô gjestre parsore des aghis.

27 Lui mi clamarà: Tu tu sês gno pari,

gno Diu e crete che mi pare.

28 E jo come prin fi lu metarai,

il plui alt fra ducj i rês de tiere.

29 I mantignarai par simpri il gno boncûr

e salde e sarà cun lui la mê aleance.

30 La sô gjernazie le sistemarai par simpri

e la sô sente e durarà in eterni, come i dîs dai cîi.

31 Se par câs i siei fîs a bandonaran la leç che ur ài dade

e dai miei comandaments no laran daûr,

32 s’a laran cuintri dai miei ordins

e no metaran in vore ce che ur comandi,

33 o cjastiarai cul baston la lôr tristerie

e cu la scorie la lôr colpe.

34 Ma no ur gjavarai par mai il gno boncûr,

la mê fedeltât no tradissarai.

35 No romparai la mê aleance

e no gambiarai nuie di ce ch’o ài dit cu la mê bocje.

36 Pe mê santitât o ài zurât une volte par dutis;

no mancjarai di sigûr di peraule cun David:

37 la sô gjernazie e restarà par simpri

e la sô sente e durarà denant di me tant che il soreli;

38 come la lune e sarà salde par simpri,

fin ch’al durarà il cîl, cence mudâsi”.

39 Ma tu tu mi âs refudât e butât di bande,

tu âs vût in asse chel che tu âs onzût.

40 Tu âs disfat il pat dal to famei,

tu âs poçolade di pantan la sô corone.

41 Tu âs sdrumadis dutis lis sôs muris,

tu âs ridusût in maserie dutis lis sôs fuartecis.

42 Ducj chei di passaç i àn rafât ogni robe,

ducj i siei confinants daûr i ridin.

43 Tu âs fat vinci la gjestre di chei che lu odein,

tu âs jemplât di ligrie ducj i siei nemîs.

44 Tu âs inceât il fîl de sô spade

e no tu i âs dade une man in batae.

45 Tu âs distudât dut il so sflandôr

e la sô sente abàs tu âs butade.

46 Tu âs scurtâts i dîs de sô zoventût

e tu lu âs cuviert di vergogne.

47 Fin cuant mo, Signôr, ancjemò ti platarâstu?

Varae di ardi simpri cul fûc la tô rabie?

48 Visiti, Signôr, che la mê vite e je curte.

Âstu propit creât dibant ducj i fîs dai umign?

49 Cui isal in vite che la muart no lu cjapi?

Cui isal bon di gjavâ des sgrifis di chel altri mont la sô anime?

50 Dulà isal, Signôr, il boncûr che tu vevis,

che tu i âs zurât a David su la tô peraule?

51 No sta dismenteâ, Signôr, la vergogne dal to famei.

O puarti dentri di me dutis lis ofesis dai popui,

52 che ti butin in muse a ti, Signôr, i tiei nemîs,

che i butin al to onzût su la sô strade.

53 Benedet seial par simpri il Signôr.

Amen! Amen!

LIBRI IV

Notis:

  • 89,6 - No si trate dal cîl creât, ma di dute la cort dai spirts che a contornin la sente di Diu. Te concezion teologjiche plui resinte dal VT, sore dut dal gjenar apocalitic, a son i agnui (Za 14,5; Dn 8,13).
  • 89,10 - Inte mitologjie orientâl, sore dut in chê mesopotamiche e ugaritiche, il creadôr al à scugnût scombati une vore cuintri dal caos primordiâl, clamât “abìs” o “mâr”. Di chi la sô “prepotence”.
  • 89,11 - Raab e je la besteate marine primordiâl in lote cun Diu.
  • 89,13 - Il Tabor e l’Ermon a son dôs monts carateristichis pe lôr maiestât. Te antichitât e jere usance di stabilî cualchi santuari o lûc di cult su lis spicis des monts.
  • 89,20 - Riferiment a la profezie di Natan, fonde de monarchie davidiche (2 Sam 7).
  • 89,27 - Te profezie di Natan, cheste promesse e je riferide a Salomon, ch’al à fate sù la cjase dal Signôr (2 Sam 7,14).
  • 89,41 - A son lis muris de capitâl, Gjerusalem (Lam 2,2.5).
  • 89,42 - A pene che Diu al gjave la murae di cente dal vignâl, ducj chei ch’a passin si sintin in dirit di lâ a rafâ e fiscâ.
  • 89,53 - La solite dossologjie a la fin di ogni libri.
Cjapitui: