BIBIE IN LINIE

Cjapitul 73

LIBRI III

La fede dal bon provade par vie de furtune dai triscj (72)

73 1 Salm. Di Asaf.

Sigûr che Diu al è bon cu la int juste,

il Signôr cun chei ch’a àn mont il cûr.

2 Cun dut a chel, par un fîl i miei pîts no si inçopedavin,

dibot i miei pas a clopavin.

3 Di fat o vevi tacât a cjalâ i prepotents cun invidie,

la furtune dai triscj o cjalavi.

4 Par lôr no ’nd è patiment che ju tocj,

sane e ben passude e je la lôr panze;

5 i fastidis dai oms no ur capitin,

no son colpîts compagn di ducj chei altris.

6 Che anzit la supierbie ju cercle tant che une golaine,

a àn l’inicuitât par munture;

7 come dal gras e gote fûr la lôr tristerie,

i bruts pinsîrs dal lôr cûr a stranfin.

8 A sghignissin, a fevelin cun malicie,

dal alt de lôr prepotence a minacin;

9 fint al cîl a alcin la lôr bocjate

e la lôr lenghe e baline ator pe tiere.

10 Par chel adalt si sentin

e la montane des aghis no ju rive,

11 e a disin: “Ce àial di savê mo Idiu?

Di cuant in ca cognossial alc l’Altissim?”

12 Ve come ch’e je la int triste:

simpri contents, a sglonfin di un continui la lôr potence.

13 Ma alore jo o ài tignût mont il gno cûr par dibant,

e o ài lavadis lis mês mans te nocence.

14 Par chel dut il dì o soi stât sgoreât,

cjastiât ogni buinore.

15 O jeri dibot par dî: “O ài voe di fevelâ come lôr”.

Ma cussì la gjernazie dai tiei fîs o varès rineade.

16 Duncje daprûf di chest cantin o bacili

ma al è masse ingredeât pai miei vôi.

17 Fin che no ài metût pît tal santuari di Diu

e o ài capide la fin che ur spiete.

18 Sigûr che tun teren dut sgliciot tu ju metis

e cussì tu ju fasis lâ a finîle malamentri.

19 Tun marilamp a son ridusûts a un grum di maseriis;

copâts dal spavent le àn finide.

20 Compagn di un sium cuant che si dismovisi, Signôr,

cul jevâ in pîts tu sfantis la lôr figure.

21 Il gno cûr si inrabiave,

mi stevi lambicant dentri vie

22 parcè che o jeri cence sintiment e no capivi,

precîs di un nemâl a la tô presince.

23 Epûr jo cun te o soi simpri;

tu mi âs cjapât pe man drete.

24 Tu mi indrecis cul to consei,

e tu mi cjolarâs inte tô glorie.

25 Cui altri isal par me intal cîl?

Fûr di te, no brami nissun su la tiere.

26 Se ancje la mê cjar e va inflapintsi

e ancje il gno cûr al va denant daûr,

Diu al è la crete dal gno cûr

e la mê ereditât par simpri.

27 Parcè che chei che si slontanin di te a van a finîle malamentri;

tu frucis chel che fedêl cun te no si palese.

28 Ma par me il gno ben al è dome stâ dongje di Diu.

Tal Signôr Idiu o ài metût il gno ripâr,

par ch’o puedi contâ lis tôs grandis voris.

Notis:

  • 73,3 - Ancje Jop si jere inacuart che lis robis no jerin justis (21,7-9).
  • 73,11 - La no cognossince di Diu e je viodude tal so disinteressâsi di ce che a cumbinin i triscj (Is 19,15-16).
  • 73,13 - Ancje Ml 3,14 si sint “imbroiât” inte sô onestât. Lavâsi lis mans al jere un at di purificazion (Is 16,17) ma ancje un segnâl di nocence (Dt 21,6; Mt 27,24).
  • 73,26 - O vin culì une des plui altis manifestazions de spiritualitât dal VT. Un tentatîf di rispueste al cantin dai patiments dal just e un alc che nus fâs pensâ za a la retribuzion dilà de muart. No sin lontans de “abnegazion totâl” presentade e ufierte dal GT.
Cjapitui: