BIBIE IN LINIE

Cjapitul 146

LIBRI I

Il Diu di Jacop no ur dinee la sô providence ai puars (145)

146 1 Aleluia.

Anime mê, laude il Signôr.

2 O laudarai il Signôr par dute la mê vite,

fin ch’o tirarai flât i cjantarai al gno Diu.

3 Sore dai potents no sta fidâti,

suntun fi di om che nol pò salvâti.

4 Al dà l’ultin respîr e al torne te tiere:

in chê dì ducj i siei progjets si sfantin.

5 Furtunât chel che tal Diu di Jacop al à un jutori,

ch’al à une sperance tal Signôr so Diu.

6 Lui al à fat i cîi e la tiere,

il mâr cun dut ce ch’al à dentri.

Al manten la sô fedeltât par simpri.

7 Ur fâs justizie ai tibiâts,

ur dà il pan a di chei ch’a son afamâts.

Il Signôr i presonîrs al libere.

8 I vôi dai vuarps il Signôr al torne a viergi,

il Signôr al torne a tirâ sù chei ch’a son par tiere,

il Signôr i vûl ben a la int juste,

9 il Signôr al vuarde la int foreste,

al viôt dal vuarfin e de vedue,

impen che lis trainis dai triscj lis savolte.

10 Il Signôr al regnarà par simpri:

il to Diu, Sion, di ete in ete.

Notis:

  • 146,3 - Chescj “potents” (il test al à “princips”) a podaressin jessi rapresentâts de potence foreste che e paronave il popul ebraic. Di fat il v. 4 al è citât in 1 Mac 2,63. La veretât de muart e de tiere e riclame Gjen 3,19; Qo 3,20 e Gjen 2,7.
  • 146,6 - Chel amôr ch’al à creât il mont al è chel che lu ten in vite e lu proviôt di dut ce che i covente.
  • 146,7 - A son lis categoriis di int che plui a àn dibisugne de providence di Diu, tacant dai forescj, des veduis e dai vuarfins.
Cjapitui: