BIBIE IN LINIE

Cjapitul 129

LIBRI I

Come par vieri, Israel al sarà liberât di ducj i siei nemîs (128)

129 1 Di cjantâlu cuant che si va sù tal santuari.

Cetant che di zovin in ca mi àn dât cuintri,

– Israel al pò dîlu –,

2 cetant che di zovin in ca mi àn dât cuintri,

ma no àn rivât a metimi sot dai pîts.

3 A son passâts su pe mê schene cu la vuargine,

a àn fat agârs di chei luncs chei ch’a aravin.

4 Al è just, però, il Signôr:

i laçs dai triscj al à crevâts.

5 A restaran vergognâts,

a voltaran lis spalis

ducj chei ch’a àn in asse Sion.

6 A saran tant che la jerbe dai cuvierts,

ch’e je secje prin di jessi gjavade.

7 Nol jemple la grampe chel ch’al sesele,

e nancje il grim chel ch’al ricuei.

8 No àn dite chei ch’a passin:

“La benedizion dal Signôr par vualtris!

Us benedìn tal non dal Signôr”.

Notis:

  • 129,1 - No si trate di zoventût dal salmist ma de “zoventût” dal popul ebraic, ven a stâi dal timp dal Esodo. I profetis a àn simpri viodût il timp dal desert come un timp ideâl di armonie fra Israel e il so Diu (Gjer 2,2; Os 2,17).
  • 129,4 - No son i laçs dal cjaçadôr ma lis cuardis che a tegnin peât il jôf tor dal cuel dai bûs.
  • 129,6 - Nissune robe plui inutil de jerbe dai cuvierts, che no servìs propit a nuie. Cussì i sfuarçs dai nemîs di Sion cuintri de potence di Chel che lu pare.
Cjapitui: