BIBIE IN LINIE

Cjapitul 51

il libri dal emanuel

PRIME PART

La salvece e je sigure

51 1 Scoltaitmi, vualtris ch’o volês la justizie,

ch’o cirîs il Signôr,

cjalait la crete ch’o sês stâts taiâts

e il çondar de buse ch’o sês stâts tirâts fûr.

2 Cjalait a Abram, vuestri pari,

a Sare, che us à gjenerâts,

parcè che lu ài clamât cuant che al jere dibessôl,

lu ài benedît e lu ài fat cressi di numar.

3 Propit, il Signôr al confuarte Sion,

al confuarte dutis lis sôs ruvinis,

e al fâs deventâ il so desert compagn dal Eden

e la sô pustote tant che il zardin dal Signôr.

Gjonde e ligrie si cjataran li di jê,

ringraciament a sun di musiche.

4 Staitmi atents, popui;

scoltaitmi, forescj,

parcè che di me e saltarà fûr la leç,

e il gno dirit al sarà lûs dai popui.

5 Tun marilamp la mê justizie e sarà dongje,

si pandarà la mê salvece,

e i miei braçs a judicaran i popui.

Lis isulis a speraran in me,

e a spietaran il gno braç.

6 Alçait i vuestris vôi viers dal cîl

e cjalait la tiere abàs,

parcè che i cîi si sfantaran tant che un nûl,

e la tiere si fruiarà tant che un vistît,

e la sô int a muraran tant che lis moscjis,

ma la mê salvece e restarà par simpri

e la mê justizie no cognossarà amont.

7 Scoltaitmi, vualtris ch’o vês a pratiche la justizie,

popul ch’al à tal cûr la mê leç.

No stait a vê pôre se i oms no puedin viodius,

no stait a spaventâsi se us ofìndin.

8 Parcè che la tarme ju rosearà tant che une tonie,

e lis tarmis ju glotaran come la lane,

ma la mê justizie e restarà par simpri,

e la mê salvece di ete in ete.

Il braç dal Signôr

9 Sveiti, sveiti, vistissiti di fuarce,

braç dal Signôr,

sveiti, come tai dîs par vieri,

tes etis di une volte!

No sêstu forsit tu che tu âs parât a tocs Raab,

e tu âs passât fûr par fûr il dragon?

10 No sêstu forsit tu che tu âs suiât il mâr,

lis aghis dal grant abìs?

che tu âs fat dal font dal mâr une strade

par che le passassin i sfrancjâts?

11 Chei che il Signôr ju à liberâts, a tornaran,

a rivaran in Sion berlant;

sul lôr cjâf a varan une gjonde eterne,

ligrie e gjonde ju compagnin,

aviliment e gemit a sparissaran.

12 O soi jo, o soi jo che us confuarti!

Cui sêstu tu, che tu âs pôre

di un om mortâl e di un fi dal om,

ch’al è distinât a jessi tant che la jerbe?

13 Podaressistu forsit dismenteâti dal Signôr che ti à creât,

ch’al à slargjâts i cîi

e metudis lis fondis de tiere;

trimaressistu di un continui, dut il dì,

denant de asse di chel che ti tibìe,

cuant che al smicjave di fruçâti?

E dulà ise l’asse di chel che ti tibìe?

14 Chel ch’al è tibiât al sarà liberât in curt e nol murarà te buse e nancje no i mancjarà il pan. 15 Ma jo o soi il Signôr, il to Diu, ch’al savolte il mâr e al fâs sgrisulâ lis ondis. Signôr des schiriis al è il gno non. 16 O ài metudis lis mês peraulis su la tô bocje, ti ài platât te ombrene de mê man, cuant che o ài slargjâts i cîi e o ài metudis lis fondis de tiere e i ài dit a Sion: “Tu tu sês il gno popul”.

Il bocâl de rabie

17 Dismoviti, dismoviti,

jeve sù, Gjerusalem,

che tu âs bevût de man dal Signôr

la cope de sô rabie,

il bocâl dal ingirli

tu lu âs bevût, tu lu âs disvuedât.

18 Nol è nissun che le indreci,

di ducj i fîs ch’e à gjenerâts,

nol è nissun che le cjapi pe man,

di ducj i fîs ch’e à tirâts sù.

19 Chestis dôs robis ti son capitadis,

cui varaial dûl di te?

desolazion e distruzion, fan e spade,

cui ti confuartaraial?

20 I tiei fîs a son distirâts cence vigorie

tai cjantons di dutis lis contradis,

tant che l’antilope tune rêt,

incolms de rabie dal Signôr,

de menace dal to Diu.

21 Pa la cuâl scolte chest, disgraciade,

cjoche, ma no di vin!

22 Cussì al dîs il to Signôr, Diu,

il to Diu ch’al pare il so popul:

“Ve ch’o gjavi de tô man

il bocâl dal ingirli,

la cope de mê rabie,

no tu le bevarâs mai altri.

23 Le metarai te man di chei che ti lambicavin,

che ti disevin: Pleiti, che ti passìn parsore.

In chê volte tu vevis fat de tô schene un pedrât,

tant che une strade par chei ch’a passavin”.

Notis:

  • 51,1 - Al scomence il grant poeme de restaurazion di Sion. Al partìs des benedizions dadis ai patriarcjis, come segnâl di continuitât di storie e di gracie.
  • 51,4 - Ducj i popui a cjaparan part a la salvece puartade dal Signôr acetant il monoteisim.
  • 51,9 - Il braç dal Signôr al palesarà dute la sô fuarce come ch’al à fat tal esodo, cuant che al à liberât il so popul. Raab, simbul dal vueit o caos primordiâl, e il dragon, besteate mitologjiche, a son une personificazion dal Egjit.
  • 51,17 - Un invît a Gjerusalem par che si svei de sium e dal incuniment mortâl ch’e je plombade dopo di vê bevût il bocâl dai cjastics di Diu.
  • 51,23 - Pleiti. Par une usance barbare, i presonîrs a vevin di pleâ il cjâf sot il pît dal vincidôr, come segnâl di umiliazion e di sotanance complete.
Cjapitui: